Z tego artykułu dowiesz się
Podobnie jak w przypadku energii elektrycznej, także gaz sprzedawany jest do odbiorców w naszym kraju na podstawie przypisanych do nich różnorodnych grup taryfowych, których zmiana nie jest jednak tak prosta, jak w przypadku zmiany taryfy prądu. Czym wobec tego jest taryfa gazu, jakie są ich rodzaje dla domu oraz firm, a także, w jaki sposób odbiorcy są do nich kwalifikowani?
Czym jest taryfa gazu i jakie są zasady kwalifikacji do danej grupy taryfowej?
Taryfa gazowa to nic innego jak plan cenowy, na podstawie którego sprzedawane jest błękitne paliwo do odbiorców. W związku z tym to właśnie od niej zależą ceny gazu oraz stawki opłat stałych i dystrybucyjnych, które składają się na finalną wysokość rachunku za to medium.
W przypadku taryf gazowych odbiorcy gazu kwalifikowani są do jej danego rodzaju na podstawie trzech elementów. Pierwszym z nich jest ilość zużywanego paliwa gazowego w ciągu okresu rozliczeniowego, który wynosi zazwyczaj 12 miesięcy. Drugim elementem jest miejsce odbioru błękitnego paliwa, a ostatnim jego rodzaj.
W związku z tym zmiana taryfy gazu nie jest tak prosta, jak w przypadku taryf prądowych. Co więcej, odbiorcy mogą być automatycznie kwalifikowani po pełnym okresie rozliczeniowym do nowej grupy taryfowej, jeśli ich zużycie gazu jest mniejsze lub większe niż dotychczas i daje podstawy do ich przekwalifikowania.
Podstawowe taryfy gazu dla gospodarstw domowych
Podstawowa taryfa gazowa dla domu określana jest literą W, oznaczającą sprzedaż gazu wysokometanowego. Dodatkowo dzieli się ona jednak także na trzy główne rodzaje, do których najczęściej przypisywane są gospodarstwa domowe. Są nimi wobec tego taryfa gazowa dla domu:
- W-1 - w której maksymalne roczne zużycie gazu nie przekracza 3350 kWh, zaliczane są do nich najczęściej domostwa, w których gazem zasilane są wyłącznie kuchenki,
- W-2 - w której maksymalne roczne zużycie gazu wynosi od 3350 kWh do 13350 kWh, zaliczane są do nich najczęściej domostwa, w których gazem zasilane są kuchenki oraz piecyki do podgrzewania ciepłej wody użytkowej,
- W-3 - w której maksymalne roczne zużycie gazu wynosi od 13350 kWh do 88900 kWh, zaliczane są do nich najczęściej domostwa, w których gazem zasilane są kuchenki oraz piecyki do podgrzewania ciepłej wody użytkowej i piece do ogrzewania budynku
- W-4 - w której maksymalne roczne zużycie gazu wynosi ponad 88900 kWh.
Graniczne wartości dostarczanego gazu w poszczególnych taryfach przeliczane są natomiast z metrów sześciennych na kilowatogodziny za pomocą współczynnika konwersji zgodnie z wprowadzonymi zmianami z 1 sierpnia 2014 roku, który wynosi średnio około 11,056. Oznacza to więc, że jeden metr sześcienny gazu to:
1m3 x 11,056 = 11,056 kWh
Dodatkowo każda z tych taryf dzieli się także na podgrupy, które zależne są od wybranej metody rozliczania gazu. Dla taryfy W-1 wyróżnia się więc podgrupy:
- W-1.1 - dla rozliczeń prognozowanych raz do roku, płatnych co dwa miesiące,
- W-1.2 - dla rozliczeń prognozowanych dwa razy do roku, płatnych co dwa miesiące,
- W-1.12T - dla rozliczeń z odczytu podawanego z gazomierza przez odbiorcę, płatnych co miesiąc.
Podgrupy: taryfa W-1 i W-2 oraz taryfa W-3 i W-4 prezentują się natomiast analogicznie tak samo.
Urzędowa grupa taryfowa gazu oraz rynkowa — na czym polega różnica?
Warto także wiedzieć, że taryfy gazowe dla domu występują w dwóch wersjach, jeśli chodzi o cenę zakupywanego paliwa. Pierwszą z nich jest tak zwana taryfa urzędowa, z której korzysta nieświadomie większość gospodarstw domowych. Cena za zakup 1 kWh gazu jest w niej regulowana i zatwierdzana przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (URE), cechuje się ona więc zazwyczaj wyższymi stawkami od drugiej opcji — taryfy rynkowej. W przypadku oferty rynkowej ceny gazu nie są bowiem w żaden sposób regulowane, w związku z tym są bardzo często niższe.
Jakie są podstawowe taryfy gazowe dla firm?
Jeśli chodzi o firmy, ich klasyfikacja do danej grupy taryfowej odbywa się na tych samych zasadach jak w przypadku klientów indywidualnych. Zależna jest ona więc od:
- ilości zużywanego gazu w ciągu roku,
- miejsca odbioru paliwa,
- ustalonej mocy umownej,
- wybranego systemu rozliczeń.
Z kolei, jeśli chodzi o same taryfy, przeznaczone są dla nich grupy taryfowe W-1, W-2, W-3 oraz W-4, z której mogą korzystać zarówno odbiorcy indywidualni, jak i przedsiębiorcy, a także taryfa W-5 do W-8, które przeznaczone są wyłącznie dla odbiorców biznesowych. W związku z tym ich warunki są bardziej elastyczne, co pozwala je dopasować je do indywidualnych potrzeb firmy. Mówiąc o taryfach, w ramach których sprzedawany jest gaz dla przedsiębiorców, należy także wspomnieć, że w tych oznaczane symbolem od W-5 do W-7 gaz dystrybuowany jest z ciśnieniem poniżej 0,5 MPa, z kolei w przypadku taryfy W-8 dostarczany jest on z większym ciśnieniem, dzięki temu może być on z powodzeniem wykorzystywany przez zakłady przemysłowe. Każda taryfa gazowa dla firm dostępna jest również z podgrupami, na podstawie których określany jest sposób, w jaki ma być rozliczany gaz.
Dodatkowe taryfy gazu dla firm występujące w naszym kraju
Oprócz taryf gazu dla firm związanych z dystrybucją jego wysokometanowej odmiany z grupy E w naszym kraju przedsiębiorcy mogą także skorzystać z dodatkowych grup taryfowych sklasyfikowanych pod względem rodzaju pobieranego błękitnego paliwa. Są nimi:
- grupa taryfowa Z — w której dostarczany jest gaz ziemny zaazotowany z podgrupy Ls,
- grupa taryfowa S — w której dostarczany jest gaz ziemny zaazotowany z podgrupy Lw
- grupa taryfowa Z — w której dostarczany jest gaz propan-butan.
Szczegóły podziału dla taryfy gazu Z i S znajdziecie również na naszych stronach.
Podsumowując, zarówno w przypadku gazu dla domu, jak i gazu dla firm jego odbiorcy nie mogą samodzielnie wybrać danej grupy taryfowej, gdyż są oni do niej automatycznie kwalifikowani na podstawie wytycznych określonych przez dystrybutora paliwa, w których uwzględniana jest między innymi ilość zużywanego gazu w ciągu rocznego okresu rozliczeniowego. Dlatego też sam wybór taryf gazowych w obu przypadkach ogranicza się wyłącznie do wyboru danej podgrupy, która określa sposób rozliczania sprzedawanego paliwa, czyli jeden lub dwa okresy rozliczeniowe w roku, lub jeden okres rozliczeniowy wraz z obowiązkiem podawania co miesiąc odczytów z gazomierza przez odbiorcę.